همچون نسیم سرگردان بهاری
لطیف بود و نوازشگر تمنای سبزه زاران ..
قلب آواره ای که داشت ...
صاف و صمیمی بود
چونان جرنگ جرنگ ساغر شب زنده داران ..
قلب آواره ای که داشت ...
همه اشک پنهانی بود
چونان قلب ابرهای آبستن باران ..
قلب آواره ای که داشت ...
زندگی بخش همه یاران بود
و مرد در آغوش خالی از زندگی یاران ..
با قلب آواره ای که داشت ... !
نظرات شما عزیزان:
رضا
ساعت14:10---6 بهمن 1390
وبلاگ خوبی داری متن هاتم خیلی قشنگو زیباست
|